به نقل از «فرارو»

بیماری پسوریازیس چیست و چه علائمی دارد؟

تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۶۸۱۲۶

پسوریازیس یک بیماری شایع و مزمن پوستی است، که قابل پیشگیری نیست، اما قابل درمان است.

به گزارش بهداشت نیوز، پسوریازیس زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های پوست بدن شما به دلیل تولید سریع سلول، خیلی سریع ساخته می‌شوند. تولید بیش از حد منجر به ایجاد لکه‌های ضخیم و پوسته پوسته در مناطقی از بدن شما می‌شود. در موارد نادر، پسوریازیس می‌تواند شامل پوست ظریف اطراف چشم شما نیز شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این عارضه پوستی بسته به ملانین پوست شما (رنگدانه پوست) می‌تواند متفاوت ظاهر شود. برای مثال:

رنگ پوست روشن: پسوریازیس در افرادی که رنگ پوست روشن دارند به رنگ صورتی یا قرمز است.

رنگ پوست متوسط: در پوست‌های متوسط، می‌تواند به رنگ سالمونی با پوسته‌های سفید نقره‌ای به نظر برسد.

رنگ پوست تیره: در پوست‌های تیره‌تر، پسوریازیس می‌تواند بنفش یا قهوه‌ای با پوسته‌های خاکستری به نظر برسد.

پسوریازیس اطراف چشم قابل درمان است، اما نیاز به توجه ویژه پزشک پوست یا متخصص چشم دارد. بافت‌های این ناحیه حساس، ظریف هستند. آنها می‌توانند به راحتی تحریک شوند و آسیب ببینند. پزشک برای جلوگیری از تشدید پوست و بدتر شدن وضعیت، باید درمان شما را به دقت تحت نظر داشته باشد.

علائم پسوریازیس در اطراف چشم

پسوریازیس چشم می‌تواند علائم بسیاری مشابهی با انواع دیگر پسوریازس داشته باشد. اما پسوریازیس روی چشم و اطراف آن ممکن است به دلیل محل آن بیشتر بر زندگی روزمره شما تأثیر بگذارد. برای مثال، تجمع سلول‌های پوستی ممکن است منجر به ایجاد تکه‌های بزرگی شود که در بستن و باز کردن پلک‌های خود با مشکل مواجه شوید. سایر علائم پسوریازیس دور چشم عبارتند از:

• رشد زائده‌های قرمز و پوسته پوسته در منطقه اطراف چشم
• پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خونریزی کند
• درد هنگام حرکت پلک
• مشکل در باز و بسته کردن پلک
• مالش مژه‌ها به مدار چشم، زیرا فلس‌ها (پوسته پوسته‌های ایجاد شده روی مژه) پلک را به سمت داخل فشار می‌دهند
• خشکی چشم، زیرا فلس‌ها می‌توانند پلک را به سمت بیرون نیز بکشند

از کدام دکتر برای درمان پسوریازیس چشم نوبت بگیریم؟

بیماری پسوریازیس یکی از انواع بیماری‌های خودایمنی است که می‌تواند عوارضی مانند خشکی پوست، پوسته‌ریزی و زخم شدن پوست را برای شما ایجاد کند. این بیماری درمان ندارد اما می‌توانید با استفاده از روش‌های درمانی و حمایتی برای کنترل علائم اقدام کنید. هرچند از شر بیماری خلاص نمی‌شوید اما می‌توانید شرایط بهتری داشته‌باشید. در صورتیکه می‌خواهید با روش‌های درمانی آشنا شوید، می‌توانید از دکتر پوست و یا دکتر داخلی نوبت بگیرید. همچنین می‌توانید با دریافت مشاوره تلفنی پوست بیشتر این بیماری را بشناسید.

دکتر متخصص پوست و مو در دکترتو، متشکل از بهترین پزشکان با تخصص پوست،مو وزیبایی می‌باشد. شما می‌توانید از لیست بهترین دکتر پوست،مو و زیبایی، یکی ازدکترهای پوست را انتخاب و با امکان ثبت نوبت آنلاین در دکترتو، به آن دکتر مراجعه کنید. علاوه بر نوبت حضوری متخصص پوست، آدرس و شماره تماس پزشک در پروفایل آنها در دسترس است. برای ثبت نوبت از متخصص پوست تهران از دکترتو، در صفحه لیست پزشکان، تخصص را پوست و شهر را تهران انتخاب کنید.

انواع خفیف‌تر پسوریازیس که بر چشم تأثیر می‌گذارند، پلک، مژه‌ها یا غدد چربی نزدیک چشم را درگیر می‌کنند. در این موارد، این نوع التهاب‌ها می‌توانند توسط متخصص پوست درمان شوند، به این معنی که لازم نیست یک نوبت جداگانه با یک متخصص مراقبت از چشم بگیرید. طبق مطالعه انجام شده توسط دکتر رامین طاهری متخصص پوست، مو و زیبایی: بیماری‌های سطح چشم مثل خشکی چشم و بلفاریت خلفی در مبتلایان به پسوریازیس شیوع بالایی دارند و این اختلالات با مدت زمان ابتلا به پسوریازیس مرتبط است. از این رو توصیه می‌شود تا مبتلایان به پسوریازیس تحت معاینات دوره‌ای و منظم چشمی قرار گیرند، تا بیماری‌های چشمی در زمان مناسب شناسایی شده و از عوارض ناخواسته پیشگیری شود.

محرک‌های پسوریازیس

در حالی که عملکرد سیستم ایمنی و ژنتیک ممکن است در ایجاد پسوریازیس نقش داشته باشند، معمولا یک محرک محیطی برای ظاهر شدن علائم ضروری است. محرک‌های محیطی عبارتند از:

• عفونت‌ها
• برخی از داروها
• آفتاب سوختگی
• آسیب پوستی ناشی از جراحت، نیش یا ضربه دیگر

درمان پسوریازیس چشم

با توجه به بنیاد ملی پسوریازیس(NPF) ، درمان پسوریازیس از دو طریق روی این بیماری انجام می‌شود. اول، درمان می‌تواند علائمی را که دارید کاهش دهد. دوم، می‌تواند به کند کردن رشد بیش از حد سلول‌های پوست و کاهش التهاب در جایی که تجمع رخ می‌دهد کمک کند. گزینه‌های اصلی درمانی شما برای مدیریت پسوریازیس چشم، درمان‌های موضعی، داروهای سیستمیک و فتوتراپی است. هر یک از این‌ درمان‌ها ممکن است به تنهایی استفاده شوند، اما بسیاری از پزشکان ترکیبی از دو یا هر سه را برای درمان موثر پسوریازیس توصیه می‌کنند.

درمان‌های موضعی

شما می‌توانید به طور موثر موارد خفیف پسوریازیس را با استفاده از چندین نوع کرم و پماد درمان کنید. با این حال، استفاده از همه آنها برای پوست ظریف اطراف چشم شما ایمن نیست. علاوه بر این، استفاده بیش از حد از برخی درمان‌های موضعی اطراف چشم می‌تواند خطر ابتلا به آب سیاه و آب مروارید را افزایش دهد. به همین دلیل، مهم است که با دکتر پوست خود برای استفاده ایمن از درمان‌های موضعی، مشورت کنید. برخی از درمان‌های ایمن که ممکن است پزشک شما توصیه کند شامل تاکرولیموس (پروتوپیک) و پیمکرولیموس (الیدل) است. درمان پسوریازیس یک استفاده خارج از برچسب برای این داروها است. خارج از برچسب به این معنی است که FDA دارویی را برای درمان یک بیماری خاص تایید کرده است، اما پزشکان می‌توانند آنها را برای درمان یک بیماری متفاوت تجویز کنند. در این مورد، این داروها برای درمان اگزما تایید شده‌اند، اما پزشک ممکن است آنها را برای درمان پسوریازیس شما تجویز کند.

فتوتراپی (نور درمانی)

نور طبیعی و نور مصنوعی فرابنفش می‌توانند به کاهش علائم پسوریازیس چشم کمک کنند. اما قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور فرابنفش می‌تواند پسوریازیس را بدتر کند. همچنین می تواند خطر آسیب پوست و سرطان پوست را افزایش دهد ، به خصوص در پوست ظریف صورت. استفاده از نور خورشید جهت درمان پسوریازیس نیز برای همه توصیه نمی‌شود. به عنوان یک درمان برای پسوریازیس، نور خورشید به اندازه فتوتراپی با نسخه موثر نیست. قبل از اینکه تصمیم به استفاده از فتوتراپی یا نور طبیعی خورشید برای درمان پسوریازیس خود بگیرید، با متخصص پوست خود صحبت کنید.

داروهای سیستمیک

در صورتی که سایر درمان‌ها مؤثر واقع نشوند، یا اگر پسوریازیس شما شدیدتر باشد، پزشک ممکن است داروهای خوراکی یا تزریقی را تجویز کند. این داروها اغلب عوارض جانبی دارند. همچنین، برخی از درمان‌های سیستمیک را نمی‌توان به صورت طولانی مدت مورد استفاده قرار داد. در رابطه با این درمان پزشک به شما توصیه خواهد کرد که کدام درمان سیستمیک برای شما بهترین است و چه مدت باید از آن استفاده کنید.

منبع: فرارو

کلیدواژه: طرز تهیه پسوریازیس بیماری پوستی سلامتی درمان پسوریازیس درمان های موضعی برای درمان متخصص پوست اطراف چشم بیش از حد رنگ پوست درمان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۶۸۱۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بسیاری از اختلالات روانی ریشه جسمانی دارند

تیک‌های جسیکا هیوستون زمانی شروع شد که فقط ۱۲ سال داشت. با گذشت زمان، وضعیت او رو به وخامت گذاشت تا اینکه دچار تشنج شد و سریعا به بیمارستان انتقال یافت. پزشکان بیمارستان محلی در دورهام انگلستان، وضعیت او را نادیده گرفتند و گفتند دچار اضطراب شده است و احتمالا زمان زیادی را صرف تماشای ویدئو‌های تیک تاک می‌کند.

جسیکا درواقع از بیماری خودایمنی رنج می‌برد که براثر عفونت باکتریایی استرپتوکوک به‌وجود می‌آید. بیماری او نوعی از اختلالات عصب-روان‌شناختی ایمنی خودکار کودکان مرتبط با عفونت‌های استرپتوکوک (PANDAS) بود. وقتی عفونت شناسایی و درمان شد، علائم او درنهایت شروع به بهبود کرد.

خانم هیوستون تنها فردی نیست که دچار اختلال عملکردی در مغز است که با اختلال روانی اشتباه گرفته می‌شود. شواهد فراوان نشان می‌دهند مجموعه‌ای از عفونت‌ها می‌توانند موجب وضعیت‌هایی مانند اختلال وسواس فکری-عملی، تیک، اضطراب و حتی روان‌پریشی شوند. اختلالات التهابی و متابولیکی نیز می‌توانند اثرات قابل‌توجهی بر سلامت روان داشته باشند، اگرچه روانپزشکان به‌ندرت آنها را مورد توجه قرار می‌دهند.

بازاندیشی درباره علت اختلالات روانی می‌تواند پیامد‌های عمیقی برای میلیون‌ها فرد مبتلا به بیماری‌های روانی داشته باشد که درحال‌حاضر به‌خوبی تحت درمان قرار نمی‌گیرند. به‌عنوان مثال، بیش از ۹۰ درصد از بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی در طول زندگی به بیماری‌های عودکننده مبتلا می‌شوند. بیش از ۴۶ درصد از کودکان مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی بهبود نمی‌یابند. حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد از بیماران مبتلا به افسردگی پس از آزمایش دارو‌های مختلف درنهایت بهبود می‌یابند. درک عمیق‌تر مولفه‌های زیستی سلامت روان می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر و درمان‌های هدفمندتر منجر شود.

از دیرباز، رشته روانپزشکی به‌جای اینکه بر علل زمینه‌ای متمرکز باشد، حول توصیف و طبقه‌بندی علائم متمرکز بوده است. راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (DSM) در سال ۱۹۵۲ منتشر شد و حاوی توصیفات، علائم و معیار‌های تشخیصی است. گرچه این راهنما به یک‌دست‌شدن تشخیص‌ها کمک کرده است، بدون درنظر گرفتن مکانیسم‌های پشت‌صحنه‌ی اختلالات روانی بیماران را گروه‌بندی می‌کند.

بین علائم افسردگی و اضطراب همپوشانی زیادی وجود دارد و برخی این سوال را مطرح می‌کنند که آیا این موارد واقعا بیماری‌های مجزایی هستند. درعین‌حال، افسردگی و اضطراب به شکل‌های مختلفی وجود دارند. برای مثال، اختلال هراس با و بدون آگورافوبیا تشخیص‌های متفاوتی هستند، اما ممکن است تفاوت‌های معناداری بین آنها پیدا نکنیم. این امر می‌تواند به تنوع بالای بیماران شرکت‌کننده در کارآزمایی‌های دارویی منجر شود و به علت اشتراکات کم و اختلافات زیاد میان شرکت‌کنندگان، این آزمایش‌ها نتیجه‌ای حاصل نکنند.

تلاش‌های پیشین برای یافتن مکانیسم‌های علّی برای بیماری‌های روانی چالش‌برانگیز بوده است. در سال ۲۰۱۳ موسسه ملی سلامت روان سعی کرد از پژوهش برپایه‌ی طبقه‌بندی‌های مبتنی‌بر علائم DSM فاصله بگیرد. بودجه هنگفتی صرف پژوهش درمورد فرایند‌های بیماری مغز شد با این امید که ژن‌ها را مستقیما به رفتار‌ها پیوند بزند. اما این ایده درنهایت شکست خورد و بیشتر ژن‌های کشف‌شده اثرات کوچکی داشتند.

ژن‌ها گرچه ممکن است در ابتلا به اختلالات روانی نقش داشته باشند، به‌تنهایی پاسخ این موضوع نیستند. لودگر تبارتز ون الست، استاد روانپزشکی و روان‌درمانی در بیمارستان دانشگاه فرایبورگ آلمان می‌گوید بسیاری از اختلالات مانند اسکیزوفرنی، اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی، اضطراب و اوتیسم می‌توانند براثر اختلال ژنتیکی ۲۲q۱۱.۲ ایجاد شوند که در آن بخشی از کروموزوم ۲۲ حذف شده است.

در سال ۲۰۰۷ مطالعات انجام‌شده در دانشگاه پنسیلوانیا نشان داد ۱۰۰ بیمار با علائم روان‌پزشکی یا نقایص شناختی درواقع دچار نوعی بیماری خودایمنی بودند. بدن آنها درحال ایجاد آنتی‌بادی علیه گیرنده‌های کلیدی در سلول‌های عصبی به نام گیرنده NMDA بود. این امر به تورم مغز منجر می‌شود و می‌تواند طیف وسیعی از علائم ازجمله پارانویا، توهم و پرخاشگری را ایجاد کند. بیماری توصیف‌شده آنسفالیت گیرنده ضد NMDA نام گرفت و در بسیاری از موارد با حذف آنتی‌بادی‌ها یا استفاده از دارو‌های ایمنی‌درمانی یا استروئید‌ها قابل درمان بود. مطالعات انجام‌شده روی بیمارانی که اولین دوره روان‌پریشی را داشتند، نشان داده است بین ۵ تا ۱۰ درصد آنها آنتی‌بادی‌های حمله‌کننده به مغز را نیز داشتند.

به‌نظر می‌رسد در موارد نادر اختلال وسواس فکری-عملی می‌تواند توسط سیستم ایمنی نیز ایجاد شود. این وضعیت در PANDAS دوران کودکی مشاهده می‌شود که خانم هیوستون در سال ۲۰۲۱ مبتلا به آن تشخیص داده شد. این اختلال گاهی در بزرگسالان هم دیده می‌شود. مرد ۶۴ ساله‌ای زمان زیادی را صرف کوتاه کردن چمن‌های حیاط خانه خود کرد، اما روز بعد دچار احساس پشیمانی و گناه شد. پژوهشگران دریافتند این علائم ناشی از حمله آنتی‌بادی‌ها به نورون‌های مغز او است.

اخیراً، بلیندا لنوکس، مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه آکسفورد، آزمایش‌هایی را روی هزاران بیمار مبتلا به روان‌پریشی انجام داده است. او میزان آنتی‌بادی‌ها را در نمونه‌های خون حدود ۶ درصد از بیماران پیدا کرده است که عمدتا گیرنده‌های NMDA را هدف قرار می‌دهند. او می‌گوید مشخص نیست چگونه مجموعه‌ای از آنتی‌بادی‌ها می‌توانند علائم بالینی مختلف از تشنج گرفته تا روان‌پریشی و آنسفالیت را ایجاد کنند. همچنین مشخص نیست چرا این آنتی‌بادی‌ها ایجاد می‌شوند یا می‌توانند از سد خونی‌مغزی (غشایی که دسترسی به مغز را کنترل می‌کند) عبور کنند. او فرض می‌کند آنتی‌بادی‌ها از سد خونی‌مغزی عبور می‌کنند و ازطریق اتصال به هیپوکامپ بر حافظه تاثیر می‌گذارند و به هذیان و توهم منجر می‌شوند.

دکتر لنوکس می‌گوید برای درک آسیب‌هایی که سیستم ایمنی می‌تواند به مغز وارد کند، به بازاندیشی پزشکی نیاز است. او درحال انجام کارآزمایی‌هایی در این زمینه است.

مطالعه‌ی بیماران مبتلا به روان‌پریشی ناشی از سیستم ایمنی نشان می‌دهد طیف وسیع‌تری از استراتژی‌ها ازجمله حذف آنتی‌بادی‌ها و مصرف دارو‌های ایمنی‌درمانی یا استروئید‌ها می‌توانند درمان‌های موثری باشند.

افراد مبتلا به آنسفالومیلیت میالژیک/سندرم خستگی مزمن (بیماری عفونی که با مجموعه‌ای از مشکلات شناختی مانند مشکل تمرکز و توجه همراه است) زمانی نادیده گرفته یا دچار تمارض تشخیص داده می‌شدند. پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد آنسفالومیلیت میالژیک هم با اختلالات ایمنی و هم با اختلالات متابولیک مرتبط است.

اختلالات متابولیک نیز می‌توانند بر سلامت روان تاثیر بگذارند. مغز عضوی به شدت انرژی‌خواه است و تغییرات متابولیکی مرتبط با مسیر‌های انرژی در اختلالات مختلفی ازجمله اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، روان‌پریشی، اختلالات خوردن و اختلال افسردگی عمده نقش دارد.

در دانشگاه استنفورد، کلینیک روانپزشکی متابولیک وجود دارد که در آن بیماران به کمک تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی همراه با دارو درمان می‌شوند. یکی از حوزه‌های فعال تحقیقاتی در این کلینیک، مزایای بالقوه رژیم کتوژنیک است که در آن مصرف کربوهیدرات‌ها محدود است.

رژیم غذایی کتوژنیک بدن را مجبور می‌کند برای تامین انرژی چربی بسوزاند و مواد شیمیایی معروف به کتون‌ها را ایجاد کند که می‌تواند در زمان محدود بودن مقدار گلوکز به‌عنوان منبع سوخت در مغز استفاده شود.

کرک نایلن، رئیس گروه علوم اعصاب خیریه آمریکایی بازوسکی گروپ که بودجه پژوهش‌های مغز را تامین می‌کند، می‌گوید ۱۳ کارآزمایی در سراسر جهان درحال انجام است تا اثرات درمان‌های متابولیک را بر بیماری‌های روانی جدی بررسی کند.

نتایج اولیه نشان داده است گروه بزرگی از بیماران به‌طرز معناداری به این درمان‌ها پاسخ می‌دهند. داروها، گفتگو درمانی، تحریک مغناطیسی مغز و شاید درمان با الکتروشوک برای این گروه از بیماران موثر نبوده است.

فقط درک سیستم ایمنی و سوخت‌و‌ساز نیست که درحال بهبود است. اکنون حجم عظیمی از داده‌ها با سرعت بی‌سابقه‌ای تجزیه‌وتحلیل می‌شود تا ارتباطی را آشکار کنند که قبلا از دید پنهان بوده است. این امر درنهایت می‌تواند به درمان‌های شخصی‌تر و بهتر منجر شود.

اوایل اکتبر سال ۲۰۲۳ زیست‌بانک بریتانیا داده‌هایی را منتشر کرد که نشان می‌داد افراد مبتلا به دوره‌های افسردگی دارای سطوح بالاتری از پروتئین‌های التهابی مانند سیتوکین‌ها در خون خود بودند. طبق مطالعه‌ای دیگر، حدود یک‌چهارم از بیماران افسرده شواهدی از التهاب خفیف را نشان می‌دادند. آگاهی از این موضوع می‌تواند مفید باشد، زیرا پژوهش‌های دیگر نشان می‌دهند بیماران مبتلا به التهاب به دارو‌های ضدافسردگی پاسخ ضعیفی نشان می‌دهند.

پیشرفت‌های تازه‌ای در رابطه با درک علل زمینه‌ای اختلالات روانی پیش‌رو است. گروهی از پژوهشگران درحال بررسی راه‌های مختلفی برای بهبود تشخیص ADHD هستند؛ مثل طبقه‌بندی بیماران به زیرگروه‌های مختلف که برخی از آنها قبلا ناشناخته بودند. گروه‌های مختلف پژوهشگران در سه بیانیه مختلف در فوریه ۲۰۲۴ خبر کشف نشانگر‌های زیستی را اعلام کردند که می‌تواند خطر زوال عقل، اوتیسم و روان‌پریشی را پیش‌بینی کنند.

جستجو برای ابزار‌های تشخیصی بهتر نیز احتمالاً با استفاده از هوش مصنوعی تسریع می‌شود. شرکتی به نام Cognoa درحال استفاده از هوش مصنوعی برای تشخیص اوتیسم در کودکان با تجزیه‌وتحلیل فیلم‌هایی از رفتار‌های حرکتی آنها در اتاق انتظار پزشکان است.

موسسه علوم زیستی کمی (QBI) در کالیفرنیا از هوش مصنوعی برای ایجاد نقشه کاملا جدیدی از تعاملات بین پروتئین‌ها و شبکه‌های مولکولی که در اوتیسم نقش دارند، استفاده کرده است. این کار یافتن ابزار‌های تشخیصی و درمانی را تا حد زیادی تسهیل خواهد کرد.

تحولاتی که به آنها اشاره شد، امیدوارکننده است. اما بسیاری از مشکلات را می‌توان با کاهش فاصله‌ای که امروزه بین عصب‌شناسی و روانپزشکی وجود دارد، حل کرد. عصب‌شناسی اختلالات فیزیکی، ساختاری و عملکردی مغز را مطالعه و درمان می‌کند درحالی‌که روانپزشکی که با اختلالات روانی، عاطفی و رفتاری سروکار دارد. دکتر لنوکس آینده‌ای را تجسم می‌کند که در آن وقتی فردی که دچار اختلال روانی ناگهانی پس از عفونت ویروسی شده است با درمان‌های استاندارد بهبود پیدا نمی‌کند، آزمایش آنتی‌بادی انجام شود.

به‌گفته‌ی دکتر تبارتز ون الست، شکاف بین عصب‌شناسی و روانپزشکی در کشور‌های آنگلوساکسون (شامل آمریکا، بریتانیا، کانادا و نیوزیلند) بیشتر است. در کشور آلمان، روانپزشکی و عصب‌شناسی به هم نزدیک‌تر هستند، به‌طوری‌که عصب‌شناسان درزمینه‌ی روانپزشکی آموزش می‌بینند و روانپزشکان نیز یک سال تحت آموزش درزمینه‌ی عصب‌شناسی قرار می‌گیرند. این امر کار‌های پژوهشی را آسان‌تر می‌کند.

دکتر تبارتز ون الست برای بیشتر بیمارانی که برای اولین به مبتلا به روان‌پریشی یا سندرم‌های روانپزشکی شدید دیگر تشخیص داده می‌شوند، ام‌آرآی مغز، الکتروانسفالوگرام، تست‌های آزمایشگاهی برای التهاب و پونکسیون کمری تجویز می‌کند تا با پیدا کردن سرنخ‌هایی از علت بیماری، درمان‌های بهتری برای آنها ارائه شود.

منبع: زومیت

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک